?️?️برنامه ریزی برپایه سناریو?️?️ بخش دوم
?مزایای روش:
… به ما کمک میکند:
☆انواع گزینههای ممکن را درک کنیم؛
☆بهشکل پیشدستانه در آینده زندگی کنیم تا بتوانیم در زمان کنونی، تصمیم بهتری برای آینده بگیریم؛
☆از شگفتیهای ناخوشایند پرهیز کنیم؛
☆چشمانداز خود دربارۀ شیوۀ کارکرد جهان و منطق حاکم بر آن تغییر دهیم؛
☆درک مشترکی دربارۀ موضوعات واقعی ایجاد کنیم؛
☆تصمیم خود در قبال طیفی از جهانهای ممکن را آزمایش کنیم؛
☆با محیطهای پیچیده و سازگارشونده که در آنها نتایج قطعی نیست، ارتباط داشته باشیم؛
☆به افراد و گروهها راهبردی، اندیشیدن دربارۀ آینده و شیوۀ اقدام را آموزش دهیم؛
☆دربارۀ زبانی مشترک توافق کنیم؛
☆اقدامات مشترک را القا کنیم و درزمینۀ اجرای آنها وارد عمل شویم؛
☆برای انجام افقپوییهای بیشتر مسایل و موضوعات را شناسایی کنیم.
?سناریوها را نباید فینفسه هدف نهایی تلقی کرد. درواقع، سناریو ابزاری است که:
✔️تهدیدها و فرصتهای موجود در خلال دورۀ زمانی در دست بررسی را شناسایی میکند؛
✔️چالشهای بلندمدت دربرابر راهبردها و سیاستها را آشکار میسازد؛
✔️با ترکیبی متشکل از طیف گستردهای از دروندادهای کیفی و کمی ارتباط دارد؛
✔️امکان روشن و آشکارشدن بدیلها را فراهم میآورد؛
✔️پیامدهای این چالشها را واقعی جلوه میدهد؛
✔️همکاری را ترغیب میکند؛
✔️با آغاز گفتوگوهای منطقی و تضارب آرا دربارۀ گزینهها و سنجهها و کشمکشها، از چشماندازها و سیاستها حمایت و به اجراییشدن آنها کمک میکند؛
✔️ظرفیت کار آیندهپژوهی را در میان کارکنان ایجاد میکند.
✔️هوش آیندهنگر،خودآگاهی جمعی وحساسیت به آینده ایجاد میکند.
▫️▫️سناریوها در برخی سازمانها، در چارچوب تصمیمگیریها بهشکل هنجاری بهکاررفته وروشی برای انجام فعالیتهای کسبوکار است.
?کاستیها :
?احتمال میرود افراد غیرکارشناس سناریوها را بهعنوان آیندۀ راستین بپندارند؛
?ممکن است بهعلت دورازذهنبودن یا بیمعنابودن، بیاعتبار باشد؛
?ممکن است سناریوها پس از گذشت مدت زمانی طولانی، نادرست بهنظر آیند؛
?امکان اعتبارسنجی آنها وجود ندارد؛
?امکان دارد دچار نزدیکبینی شناختی یا فرهنگی باشد؛
?پیچیده وزمانبر است؛
?ممکن است پرهزینه باشد؛
?اگر بهدرستی مدیریت نشود، امکان دارد به فرازوفرودهای اجرای پروژه دچار شود.
▫️بااینحال، اگر هدف نهایی برنامهریزی برپایه سناریو از همان آغاز بهشکل مناسب به اطلاع همگان رسانده شود، میتوان بر این مشکلات چیره شد.
ادامه دارد….
✍دکتر سعید خزائی